ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΓΙΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΚΛΑΨΩ....Όταν είδα αυτό το αθώο πλασματάκι σε αυτή την τραγική κατάσταση,ήταν σαν να έβλεπα τα δικά μου παιδάκια έτσι.....ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΠΟΙΑ ΤΟ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ!Με ενδιαφέρει το γεγονός ότι αυτό το μικρούλη ήταν σε αυτήν την κατάσταση εκεί και πριν και μπορεί και τώρα...με ενδιαφέρει ότι με τσακίζει αυτή η εικόνα και θέλω να κάνω κάτι γι αυτό...με ενδιαφέρει ότι όλοι εμείς πάντα παραπονιόμαστε για όλα,τίποτα δεν μας αρκεί...ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΜΕ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ...
....έτσι γιατί καλό το γέλιο αλλά κάπου-κάπου να προσγειωνόμαστε....
..............welcome to reality......
Δεν περνάω μόνο για τις πλακίτσες, αλλά και για τα σοβαρά... που βλέπω και μ΄ εξοργίζουν.Κι όσο το βλέπω με κάνει ν΄ αναρωτιέμαι τι κάνω γι΄ αυτό;Και μια ψυχή που χάνεται, αισθάνομαι τον εαυτό μου πως συμμετείχα σ΄ αυτό το έγκλημα!Γιατί η αδιαφορία είναι το μεγαλύτερο έγκλημα.Κι απ΄ ότι καταλαβαίνω πρέπει να ΄μαστε πολλοί οι εγκληματίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σας βράδυ!:-)
Ποοοοσο δίκαιο έχεις..καλό βράδυ!
Διαγραφή